ਕਿਰਤ ਵਾਰਤਾ
ਦਿਆਲ ਸਿੰਘ
ਮੋਚੀ
ਪੰਜੋਲਾ
ਵਾਰਤਾ ਨੁੰ ਸਾਂਝੀ ਕਰੋ
Share on facebook
Share on twitter
Share on whatsapp
Share on tumblr
Share on print
Share on email
ਮਾਰ੍ਹਾ ਨਾਉਂ ਦਿਆਲ ਸਿੰਘ ਐ। ਮ੍ਹਾਰੀ ਉਮਰ 74 ਸਾਲ ਕੇ ਗੈਲ ਮਾਂ ਹੋਊ। ਹਮੇਂ 25-26 ਸਾਲਾਂ ਤੇ ਮੋਚੀ ਕਾ ਕੰਮ ਕਰਾਂ, ਓਦੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਜੱਟਾਂ ਨਾਲ ਸੀਰ ਵੀ ਕਰਿਆ ਫਿਰ ਦਿਹਾੜੀ ਜੋਤਾ ਵੀ ਕਰਿਆ। ਜਦ ਦਿਹਾੜੀ ਜੋਤੇ ਦਾ ਕੰਮ ਛੱਡਿਆ ਤਾਂ ਯੋ ਕੰਮ ਮੈਂ ਬਲਬੇੜੇ ਤੋਂ ਸਿੱਖ ਲਿਆ ਤਾ। ਜਾਫ਼ਰਪੁਰ ਕਾ ਮੋਚੀ ਤੀ।ਉਸਕੇ ਬਾਅਦ ਆਪਣੇ ਪਿੰਡ ਈ ਜੁੱਤੀਆਂ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਾ ਤਾ ਇੱਕ ਮੋਚੀ ਉਹਤੇ ਜੁੱਤੀਆਂ ਕਰਨਾ ਸਿੱਖ ਗਿਆ ਸੀ।
ਸਰਕਾਰ ਕੀ ਸਹਾਇਤਾ ਮਿਲ ਗਈ ਤੀ ਯੋ ਕੰਮ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨੇ ਵਾਸਤਾ। ਓਨੇ ਮਾਂ ਲੱਕੜ ਲੁੱਕੜ ਆ ਗਈ ਤੀ, ਬਾਕੀ ਆਵਦੇ ਪੱਲਿਓਂ ਵੀ ਲਾਏ ਤੀ। ਆਹ ਖੋਖਾ ਲੱਕੜ ਮੁੱਲ ਲੈਕੇ ਆਰੇ ਦੇ ਵਿਚੋਂ ਚਰਾਕੇ ਆਪ ਤਿਆਰ ਕਰਾਇਆ ਤਾ। ਜਗ੍ਹਾ ਦਾ ਵੀ ਚੱਕਰ ਪੈ ਜਹਾ। ਇਹ ਕਈ ਦਫ਼ਾ ਚੱਕਿਆ ਗਿਆ । ਕਦੇ ਉੱਥੇ ਕਦੇ ਇੱਥੇ।
12-13 ਸਾਲ ਜੁੱਤੀਆਂ ਕਰੀਆਂ। ਹੁਣ ਛੱਡਤੀਆਂ। ਹੁਣ ਕਾਰੀਗਰ ਬਣਾ ਦਿੰਦਾ ਅੱਗੋਂ ਤਿਆਰ ਕਰ ਲਈਦੀ। ਪਹਿਲਾਂ ਸਾਰਾ ਈ ਆਪ ਕਰੀਦਾ ਤੀ। ਗੈਲ਼ ਕੇ ਪਿੰਡਾਂ ਮਾ ਬੜੇ ਜੋੜੇ ਚਲੇ ਜਾਹਾ। ਪਟਿਆਲੇ ਵੀ ਚਲੇ ਜਾਹਾ ਚਾਰ-ਚਾਰ ਜੋੜੇ। ਜੁੱਤੀ ਵੇਚਣ ਦਾ ਘੱਟ ਕਰਦੇ ਆਂ, ਮੁਰੰਮਤ ਦਾ ਵੱਧ। ਵੇਚੇ ਤੇ ਵੀ 20-30 ਬਣਦੇ ਆ ਓਨੇ ਕੁ ਈ ਹੋਰ ਕੰਮ ‘ਚ ਵੇ ਜਾਂਦੇ ਆ; ਸਲਾਈ ਕਰਨੀ ਹੋਵੇ, ਪਾਲਿਸ਼ ਕਰਨੀ ਹੋਵੇ। ਕੋਈ ਕੰਮ ਆ ਜਾਹਾ। ਸਾਰੇ ਕੰਮ ਸਿੱਖੇ ਹੋਏ ਨੇ। ਕੰਮ ਦਾ ਐਵੇਂ ਆ ਕਦੇ ਵੱਧ ਗਏ ਕਦੇ ਘੱਟ ਗਏ। ਕਦੇ ਦੋ ਸੌ ਵੀ ਬਣ ਜਾਹਾ, ਕਦੇ ਪੰਜਾਹ ਵੀ ਰਹਿ ਜਾਹਾ।ਹਿਸਾਬ ਕਿਤਾਬ ਜਿੰਨਾ ਮਰਜ਼ੀ ਕਰਾਲੋ ਬਾਕੀ ਸਕੂਲ ‘ਚ ਨਹੀਂ ਗਏ ਅਸੀਂ।
1 ਮੁੰਡਾ ਤਾਂ ਨਾਈਪੁਣਾ ਕਰਦਾ। ਦੂਆ ਗੁਜਰ ਗਿਆ ਤਾ। ਢੇਡ ਕੁ ਸਾਲ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਵਿਆਹ ਹੋਏ ਨੂੰ। ਦੋਏ ਜੀਅ ਪੂਰੇ ਹੋ ਗਏ ਤੀ। ਮੁੰਡੇ ਪਾ ਦੋ ਮੁੰਡੇ ਨੇ ਬਾਕੀ ਜਿਹੜਾ ਮੁੰਡਾ ਮਰ ਗਿਆ ਉਹ ਤਿੰਨ ਕੁ ਮਹੀਨੇ ਦੀ ਕੁੜੀ ਛੱਡ ਗਿਆ ਤੀ।
ਮਜ਼ਹਬ ਕੋਈ ਨੀ ਛੱਡਿਆ ਜੀ ਅਸੀਂ। ਆਹ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਇੱਥੇ ਜਾਣਾ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਗੁਰਦੁਆਰੇ ਵੀ ਜਾਈਦੈ, ਗੁੱਗਾ ਮਾੜੀ ਵੀ।
